Dawnymi czasy, psychologowie i terapeuci wychodzili z założenia, że jedyną prawidłową orientacją jest ta heteroseksualna, pacjentów nieheteronormatywnych należało 'naprostować’. Dziś wiemy, że było to błędne podejście, które wyrządziło wiele szkód, przyczyniło się do cierpienia. Terapia ta przynosiła znikome efekty, pacjenci wracali do stanu poprzedniego, wiele pisał o tym ceniony profesor seksuolog Zbigniew Lew- Starowicz. Pacjenci mają problem ze swoją orientacją, napotykają na: trudności z akceptacją siebie, z komunikacją własnej orientacji, brakuje im osoby, z którą mogliby porozmawiać o problemach w związku, mierzą się z potencjalną niechęcią ze strony otoczenia.

Komu mam powiedzieć o mojej orientacji, czy znajdę siłę by przeprowadzić coming- out?

Osoby zgłaszają do psychologa z prośbą o ustalenie własnej orientacji seksualnej, czują poczucie zagubienia, brak samowiedzy. Część osób obawia się przyznać do swojej orientacji, nawet przed samymi sobą np. kobiety pragnące z jednej strony mieć dziecko, z drugiej jednak czujące pociąg do tej samej płci, który starają się wyprzeć. Wyjście z komunikatem o swej nieheteronormatywnej orientacji stanowi wyzwanie, zwłaszcza dla osób zamieszkujących mniejsze ośrodki miejskie i mieszkające na wsi. Na pomoc takim osobom przychodzi psycholog lgbt, który jest w stanie zapewnić im odpowiednie wsparcie psychiczne. 'Wyjście z szafy’ może uratować przed myślami samobójczymi, postanowienie, żeby skończyć z sobą. Czymś naturalnym jest strach przed odrzuceniem oraz poczuciu winy wobec rodziny, dotyczy to sytuacji, gdy rodzice są konserwatywni, nie przyjmują do siebie prawdy, że świat jest różnorodny i ludzie też są odmienni a przez to piękni. Wielu młodych ludzi obawia się tego, w jaki sposób rodzice zareagują, nie mają pełni zaufania, że staną na wysokości zadania, nie odrzucą. 

Pomoc psychologiczna i praca terapeutyczna dla osób nieheteronormatywnych. 

W 1973 roku usunięto homoseksualizm z klasyfikacji psychiatrycznych. Okazało się, że osoby nieheteronormatywne pod kątem psychologicznym są całkowicie zdrowe, jak również, że problemem nie są: homoseksualizm i biseksualizm, lecz nietolerancyjne środowisko/ otoczenie. Terapie konwersyjne stosowane dotychczas zostały zastąpione poprzez te mające na celu wzrost poczucia wartości siebie, akceptowania orientacji i radzenia sobie ze stresem, jakiego doświadczają w dyskryminującym je społeczeństwie. 

Praca terapeutyczna z homoseksualnymi i biseksualnymi nastolatkami. 

Z jednej strony koncentruje się ona wokół problemów kształtowania się orientacji ludzi młodych, z drugiej zaś pomocy w radzeniu sobie ze swoistymi dla nich stresorami, sytuacjami powodującymi stres, który jak wiemy, w dłuższej perspektywie bywa zabójczy. Pomoc psychologiczna stanowi wyzwaniem, profesjonalista nie może wpływać w sposób bezpośredni na ukształtowanie się którejś orientacji ani też wartościować. Lekarz powinien pomóc pacjentowi, nie może ingerować w jego świat wewnętrzny, wpajać mu swego spojrzenia na świat, jest to trudne, lecz dobry specjalista, doświadczony w pracy z takimi przypadkami poradzi sobie. Pamiętajmy, że pomocy psychologicznej potrzebować będą również rodzice młodych ludzi, którzy będą musieli zaakceptować ten stan, często zrezygnować z dotychczasowych marzeń dotyczących m.in. spacerów z wnukami.